Wandelen op het spirituele pad zonder toewijding en vriendelijkheid is als ongekookt, koud eten. Het wordt met grote moeite verwerkt. Toewijding is als het vuur dat het eten verwarmd, het vuur dat ons motiveert en energie geeft. En net zoals eten in goed gezelschap aangenamer en betekenisvoller wordt, geldt dat eveneens voor mediteren.

Toewijding werd weer eens onder mijn aandacht gebracht tijdens een meditatieve lezing van Saki Santorelli. Saki is één van de pioneers van Mindfulness en zeer geïnspireerd door het Soefisme. Hij is één van mijn ‘helden’, zoals ik mijn inspiratiebronnen noem. Iedere woensdag geeft hij een half uurtje inspiratie online en als ik kan ben ik erbij.

Ik voel mij toegewijd aan het boeddhistische pad en heb, samen met Mathilde, bewust gekozen voor een leefstijl waarmee ik dat kan integreren in het dagelijks leven. Niet alleen vanuit kennis, maar vooral door mijn ervaringen dat ik hierdoor het leven met al zijn ups en downs, met minder onnodige en onbewuste verkrampingen kan ervaren. Niet dat het leven hierdoor makkelijker wordt, maar wel opener. Graag deel ik deze inzichten met anderen. dat deed ik al als fysiotherapeut, later als lichaamsgericht werkend psycholoog en nu in het begeleiden van meditatie groepen. Ik zie mijzelf overigens, ondanks mijn jarenlange meditatie ervaring, nog zeer regelmatig als een beginner.

Een spiritueel pad betekent voor mij openstaan voor ervaringen voorbij de rede, voorbij een oordeel, in contact met jezelf, met de de mensen om je heen en met de eindeloze afmetingen van het universele leven. Je kunt dit in ieder moment ervaren. Met meditatie oefen je om je open te stellen voor het niet-weten, voor de ervaring van moment van moment. Het is alsof je de vensters van je zintuigen niet alleen poetst, maar ook open zet. Dit vraagt een veilige en toegewijde omgeving. In mijn ogen is de meest spirituele beoefening op de Zamenhof iedere vrijdagochtend van 08.45-10.00 uur.

Een toegewijde en dus trouwe groep mensen reciteert iedere vrijdagochtend op de Zamenhof boeddhistische sutra’s, doet buigingen, steekt ritueel een wierookje aan en zit in stilte. Zowel in persoon als online. Dit zijn eeuwenoude beproefde hulpmiddelen om uit het hoofd, uit het denken te stappen en in het lichaam, in de ervaring, in het gevoel van verbondenheid te komen. Na afloop is er luisterkring en volgt vaak nog een kopje koffie voor het Sangha-gevoel van verbondenheid.

Ook prijs ik mij gelukkig met een trouwe en toegewijde groep van meditatieliefhebbers op de woensdagavond. Hier geen wierook, sutra en buigingen maar wel diepe stilte.

Verschillende wegen, hetzelfde doel.